Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Μετανάστευσε οικογενειακώς στην Αιθιοπία, μαθήτευσε στο Ελληνικό δημοτικό και γυμνάσιο της Αντίς Αμπέμπας. Στην Κένυα αποφοίτησε από Αγγλικό εσώκλειστο λύκειο και εργάστηκε ως αντιπρόσωπος Πετρελαϊκής Εταιρίας.

Το 1962 εγγράφεται στο Πολυτεχνείο Footscray Μελβούρνης Αυστραλίας, στο τμήμα Ηλεκτρολόγων–Μηχανολόγων. Μετά από ατύχημα, εγγράφεται στο Κολέγιο Οστεοπαθολογίας και Χειροπρακτικής του Σύδνεϋ.

Το 1969 αποφοιτά και επαναπατρίζεται στην Ελλάδα, οπού ανοίγει το πρώτο του ιατρείο Οστεοπαθολογικής και Χειροπρακτικής Θεραπευτικής.

Το 1976 ιδρύει τον σύλλογο επιστημόνων Χειροπρακτικής, Φυσικής Αφαρμάκου Θεραπευτικής και Οστεοπαθολογίας και εκλέγεται ο πρώτος της πρόεδρος. Σε ευρωπαικό επίπεδο εκλέγεται αντιπρόεδρος της οργανώσεως COMMITE DE LIAISON DES EUROPEENS OSTEOPATHS (Αντιπροσωπία οστεοπαθολόγων προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο).

Το 1981 του απονέμεται πτυχίο βελονισμού από τον Καθηγητή Van Nghi υπὸ του Πανεπιστημίου της Μασσαλίας. Το ίδιο έτος αντιπροσωπεύει την Ελλάδα στην Διεθνή Ένωση Χειροπρακτόρων (Ι.C.A.). Δύο έτη αργότερα του απονέμεται ο τίτλος «Fellow» της Ενώσεως (F.I.C.A.), μία τιμητική διάκριση καθώς το αξίωμα σπανίως απονέμεται σε μη-αμερικανούς πολίτες.

Το 1988 συμμετέχει στη δημιουργία Παγκοσμίου Φορέως Χειροπρακτικής, την W.F.C., ενώ τον επόμενο χρόνο εισάγει τον ελληνικό σύλλογο στην Ένωση Χειροπρακτόρων Ευρώπης (E.C.U). Έκτοτε θα αντιπροσωπεύσει την Ελλάδα επί 8 συναπτά έτη, μετέχοντας σε συνέδρια 2-3 φορές τον χρόνο.

Το 1989 ανοίγει υποκατάστημα θεραπευτηρίου Οστεοπαθολογίας και Χειροπρακτικής στην Θεσσαλονίκη.

Το 1996 αισθανόμενος την ανάγκη να αποσπάσει τη νεολαία από την τρυφηλότητα, ίδρυσε την «Λακωνική Αγωγή», μια μονάδα σκληραγωγήσεως και επιβιώσεως κατά το Σπαρτιατικό πρότυπο, σε υπαίθριο χώρο της Αττικής.

Από το 2004 έως το 2020, επεκτείνει τη δραστηριότητα του κτήματος στη Λαυρεωτική, συντονίζοντας ομάδες θεραπευτικής σταφυλοθεραπείας και αποτοξινώσεων.

Το 2018 συμμετέχει στο συνέδριο της Ολυμπίας, με ομιλία και εργασία πάνω στον τομέα της προ-ιπποκρατικής Ιατρικής και τον μύθο του Θησέα, η οποία δημοσιεύεται στο βιβλίο των πρακτικών του συνεδρίου.

Έως και σήμερα, παραμένει υπέρμαχος της πρωτοπορίας και υποστηρικτής κάθε νέου εγχειρήματος, που συνδυάζει την παραδοσιακή θεραπευτική με τη σύγχρονη επιστήμη.